การมี Task เดียวก็อาจจะไม่ตอบโจทย์การใช้งานสำหรับบางแอป ระบบแอนดรอยด์จึงออกแบบให้แอปมี Task ได้มากกว่า 1 ตัวหรือที่เรียกว่า Concurrent Documents

Task Affinity ก็เปรียบเสมือนชื่อของ Task แต่ละตัว เพื่อให้ระบบแอนดรอยด์ใช้อ้างอิงเวลาสั่งให้ Task ทำงานใด ๆ ก็ตาม

สำหรับบทความนี้ไม่ขอเกริ่นอะไรมาก เพราะเป็นบทความที่ต่อเนื่องมาจากบทความก่อนหน้า ที่อธิบายเรื่องราวของ Activity Launch Mode โดยเฉพาะ

เพื่อให้ Task จัดการกับ Activity ตามที่นักพัฒนาต้องการ จะต้องกำหนดค่าที่เรียกว่า Activity Launch Mode ให้กับ Activity เสมอ, แล้วมันคืออะไรล่ะ?

เพราะ Home Screen และ Recent Screen เป็นส่วนหนึ่งของระบบแอนดรอยด์และถูกเรียกใช้งานอยู่บ่อยครั้ง อีกทั้งยังส่งผลต่อการทำงานของ Task ในแอปแต่ละตัว

เพราะ Task เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ไม่ได้ส่งผลกับการพัฒนาแอปโดยตรง แต่จะอยู่ในเบื้องหลังเพื่อทำให้แอปทำงานตามที่ระบบแอนดรอยด์กำหนดไว้

เพราะการเข้าใจการทำงานของ Back Stack ก็จะช่วยให้นักพัฒนาสามารถรู้และจัดการกับลำดับการทำงานของ Activity Stack และ Fragment Stack ได้อย่างถูกต้อง

นอกจาก App Component และ Platform API บนแอนดรอยด์แล้ว อีกเรื่องที่นักพัฒนาไม่ควรมองข้ามเลยก็คือหลักการทำงานของ Task และ Back Stack บนแอนดรอยด์

ในปัจจุบัน Android เป็น OS เหมาะกับการนำมาใช้ในอุปกรณ์ที่เป็น Kiosk, Vending Machine หรือ POS ที่ต้องลูกเล่นหลากหลายสำหรับผู้ใช้งาน

เมื่อ Google ก็เปิดโอกาสให้ผู้ใช้ Android ปิด Ads Personalization แบบ iOS เพื่อลดปัญหาโฆษณาตามติดไปทุกหนทุกแห่ง จากการใช้แอปที่ใช้งานอยู่ประจำ

เพื่อให้นักพัฒนาเรียกใช้งานคำสั่งในของ Java เวอร์ชันใหม่บนแอนดรอยด์เวอร์ชันที่เก่ากว่าได้ ทีมแอนดรอยด์จึงพัฒนา Desugar เพิ่มเข้าไปใน D8

เมื่อนักพัฒนาแอนดรอยด์ได้พัฒนาแอปไปจนถึงจุดหนึ่ง ก็อาจจะต้องการเขียนเทสเพิ่มเข้าไปในโปรเจค

มาดูเหตุผลว่าทำไมนักพัฒนาถึงควรหันมาใช้ App Architecture ในแอปบนแอนดรอยด์เป็น Architecture Components ที่ถูกออกแบบและพัฒนามาจากทีมแอนดรอยด์ของ Google กัน

เขียนแอปมาซะดิบดี เทสทุกอย่างก็ผ่านหมดแล้ว แต่พอปล่อยให้ใช้งานจริง กลับเจอปัญหาว่าแอปพังซะงั้น

ณ​ ปลายทางสำหรับการพัฒนาแอปบนแอนดรอยด์ ก็คือการส่งแอป (App Publishing) ไปไว้ในที่ใดที่นึงเพื่อให้ผู้ใช้สามารถติดตั้งเพื่อใช้งานแอปของนักพัฒนาได้นั่นเอง